ΔΩΜΑΤΙΟ 03 2008

ΔΩΜΑΤΙΟ 3 2008

ήλθε πάλι το βράδυ και οι επιμήκης πόρτες
στο δωμάτιό μου θυμίζουν ανοιχτά στόματα

ενέδρες ,σφραγισμένα μάτια και μυστικά νοήματα

είναι καιρός ξέρεις πού είμαι μόνος
και τα παράθυρα άρχισαν να κλυδωνίζονται χωρίς πάθος
στα καμώματα των σκιών και τού μαύρου μάνταλου

στην άλλη άκρη έχει στηθεί πάλι η σιωπηλή σκηνή
πράγματα ανιαρά και αμίλητα
διπλωμένα άτακτα κίτρινα σεντόνια
μία χαλασμένη κρεμάστρα ανίκανη να φωτίσει την στιγμή
ένα σιωπηλό καφέ κομοδίνο
πού μεγεθύνεται στο όνομα τού παλιού καθρέπτη
το βράδυ και διαστέλλεται

απέναντι μία έρημη γωνιά
γεμάτη καλέσματα απουσίας και ανάπαυλας
θεέ μου πόσο λυρισμό αναδύει αυτή η σιωπή
στους καθρέπτες

έρχονται μέρες που ο χώρος μεγαλώνει
και ο χρόνος εντείνεται ακίνητος

έρχονται μέρες πού γεμίζει ο καθρέπτης
αδειάσματα κ αιωρούμενα γιατί
και εγώ προσπαθώ να κλειδώνω μικρές χαρές
σε ακόμα βαθύτερα συρτάρια

μα δεν το βάζω κάτω
πετάω βιαστικά το τσιγάρο ,
ξεφορτώνομαι τις ύποπτες σκέψεις
και χάνομαι κάτω από ροζ κ πράσινες κουβέρτες
με ένα φυλακτό σφικτά στα χέρια
των ονείρων μου τα φευγαλέα πάθη
και τα αισθήματα τα παιδικά να σώσω

και η νύχτα γίνεται εξαίρετη
αύριο άραγε ποίος θα με περιμένει ?
δώστε μου μία καθαρή εικόνα αυριανή
γεμάτη πρωινό ήλιο μαζί με φίλους καρδιακούς
και ανοικτά παράθυρα και ουράνιες μουσικές
χωρίς υποσχέσεις και δύσκολα νοήματα

δώστε μου και ένα κομμάτι ουρανό
σημάδι να ερωτεύομαι

μιλάτε -περιμένω -μέχρι να ξημερώσει ο θεός τη μέρα
και αρχίσουν τα πρωινά θαύματα .....