Η ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ

Ένα συνηθισμένο βράδυ ξορκίζοντας την μετριότητα της ευτυχίας που μου αξίζει έλαμψαν εικόνες βαθύτατου ήθους κ πάθους

έτσι ,μηδενίζοντας το παρόν
κρατώντας τις κουρασμένες ανάσες της ημέρας

άνοιξε η αυλαία

τα μάτια της τα βράδια είχαν κάτι από την λυσσαλέα φωτιά πού σπαράσσεται λιώνοντας τα πυρωμένα σίδερα του Ήφαιστου

Φευγάτα κατάμαυρα μάτια ξέσκιζαν μάταια τις ύπουλες αόρατες πληγές του παρελθόντος αφήνοντας ύπουλες μαχαιριές στο πρόσωπο για κάθε νίκη για κάθε ήττα αν με εννοείς

ίσια μαύρα μαλλιά σκοτάδια κ φως μαζί ,
λυσσομανουν  σαν χαμένη θεότητα
σχίζουν τον αέρα κ χάνονται

Μια φωνή σπαραγμός, πόνος κ θρίαμβος
μαζί , θαρρείς πώς
αποζητούσε απεγνωσμένα παρηγοριά για τα χαμένα πάθη στο πριν κ στα μελλούμενα

Ένα σώμα που τόσο αρμονικά αναδιπλώνεται κυρίαρχο αυτή την φορά
κάνοντας την σκηνή
να τρέμει από το πάθος της ,να λυγίζει να γονατίζει κ να κάμπτεται , από τραγούδια ξεχασμένα με πόνο στην ψυχή

Ήταν εκείνη, μόνο εκείνη ακέραιη στο κέντρο του άτακτου τοπίου

χορός τραγούδι μουσική ήταν ένα
απόλυτα ωραία, κυρίαρχη στον χώρο κ στο χρόνο

ΥΠΟΠΤΟΣ ΣΙΩΠΗΣ

Άλλαξαν οι καιροί λένε και η βιομηχανία ονείρων κήρυξε πτώχευση

ακούστηκε στο ραδιόφωνο κ ξανακούστηκε

κήρυξαν είπαν στάση πληρωμών κ ελπίδα δεν υπάρχει πια να
ονειρευτούμε κ δεν υπάρχει διαφυγή

έκλεψαν την ζωή μας λέει κάποιοι ξενόφερτοι φωστήρες
άρχοντες του σκότους κ λύσσαξαν φτύνοντας σκοτάδια κ σιδερένιες φωτιές

κοιτάξτε τη πατρίδα μου
σπάζονται οι χάλκινες πέτρες στα γόνατα της , να την λυγίσουν θέλουν

μέσα στα σάπια κόμματα τους ,τις βρώμικες ανάσες
τη μουχλιασμένη πόλη κ τα φτηνά μισόλογα

πιο πέρα ,σκυμμένες ζωές, πουλημένα φρικιά με ατελείωτα προστάγματα σκορπίζονται τον φόβο στον αέρα
έξω φασίστες ταξικοί, ρουφιάνοι με κάλπικη ψυχή φτύνουν τα κάλπικα όνειρα τους

δίπλα ένα κομμάτι γκρίζος ουρανός ,κλείνει μεριές μεριές ερμητικά τις χαραμάδες πίσω μας κ συνεχώς αναδιπλώνεται
μελωδίες ξεσπούν άτακτες μέσα από απογευματινά δρομάκια κ όμορφες κίτρινες
πόρτες κ χάνονται σκορπίζοντας πληγές κ ξεχασμένα αρώματα

πιο πέρα η Ελλάδα πέφτει στους δρόμους κ ματώνεται Μέσα σε άθλιες συναλλαγές κ σκοτεινά υπόγεια δρομάκια σημάδια μιας ύποπτης φυγής

και εσύ τι έκανες εσύ, τι σ έχει απομείνει από εκείνη τη μικρή μαγεία ,την κρυφή σοφία σου που τώρα ξετσίπωτα πουλάς ,και την ψυχή σου μάταια πουλάς
ελπίζοντας στην εξουσία .
Εσύ σε περιόδους κρίσης ξοδεύτηκες πάλι την ζωή σου ανάμεσα σε ύποπτες ανάσες ,ειρωνικά χαμόγελα κ άθλιες συναινέσεις

ήσουν ύποπτος φυγής λένε αλλά ποτέ στα όνειρα δεν έφυγες
ήσουν μετρημένος βλέπεις κ
συνετός πολύ
ήσουν ύποπτος σιωπής

ζούμε την ιστορία μας τώρα 

θα μας σημαδεύει ανεξίτηλα ο καιρός
μονάχα η καρδιά μας θα μας κοιτά στα ματιά κ θα θλίβεται
θα μας παρηγορεί τις σιωπηλές
στιγμές κ την νύχτα θα αρματώνεται
δεν θα νικήσει κανείς κ δεν θα χάσει, το λογάριασα καλά

ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ

                                                    

Πέρασαν τόσα  χρόνια

και ακόμα προσμένω από τις αλήθειες

του μέλλοντος μου τις
πιο φωτεινές

είναι αλήθεια ότι προσπάθησα πολύ 
και γέρασα την ζωή μου  άδικα

σε ξένα χέρια

μα σήμερα η μέρα με κέρασε

ένα κομμάτι από του
ουρανού το γαλάζιο πρωινό

και ανάσανε η ψυχή μου

είπα το βράδυ  να βάλω τα καλά μου

θα ανοίξω βραδινές
φωτιές

να  ζεσταθεί η καρδιά μου

να μπεις εσύ, να μου
γιατρέψεις

τις πρωινές πληγές

να ανθίσουν,
βάλσαμο  οι ψυχές μας