είναι στιγμές που αίσθηση υπέρογκη
απουσίας διακρίνω
μέσα στα ίδια
μου τα χνάρια
αλαφροΐσκιοτος πάνω σε
φευγαλέες βραδυνές παρέες
είναι στιγμές που προσεύχομαι ,απλώνοντας
τα χέρια στο κεφάλι σαν
άγρυπνος προσκυνητής που εξιλέωση ζητά
μακρυά από των θορύβων
τις παρέες
χαίρομαι μόνο στο δρόμο της επιστροφής όταν
τα φώτα λάμπουν στον πανύψηλο καθρέφτη
του ζεστού σπιτιού
κ ευδιάθετος λατρεύω
την βροχή σαν να είναι η τελευταία
σήμερα ,κάποια παράταιρη και άστατη
βιτρίνα εποχής
με ύποπτη απεικόνιση του ωραίου
μου έγνεψε ειρωνικά σαν να ήθελε
να με μαγέψει
δείχνεις , μάλλον άδοξος περιηγητής
είπε στις όχθες μιας άθλιας
υποταγής κ χάνονται τα χνάρια
σου στην άμμο
προχώρα κ μην σκέφτεσαι
την ακατανίκητη έλξη της ντροπής
είναι βέβαιον είπε
κάθε πολύτιμο συναίσθημα είναι καταδικασμενο
να ζήσει μες στις συναίνεσης τα άκρα
κ έτσι συχνά φωλιάζει όλο κ πιο βαθιά
στην θήκη του κ χάνεται
τις επιλογές σου κάνε
κ πάρε άλλοθι ασφαλείας ,
μετά θα είναι αργά
το μυαλό σου εδώ
το κεφάλι μακρυά από την αιδώ
αλλιώς εσύ το τίμημα πληρώνεις
όνειρο ήταν είπα
που δεν θα ξαναδώ
την πορεία θ αλλάξω
αλλωστε εχω ήδη επιλέξει σοφά
να τρέξω με σβελτάδα θαυμαστή ,να χαθώ
μες της φυγής τα μέρη,να προλάβω
πέρασαν χρόνια δύσκολα
κ ορφανέψαν
από νωρίς λες κ ήμουν εκ γενετής τυφλός
του πόθου κ των λέξεων
πως να αλλάξω έτσι τα πρωινά του
κόσμου;
ούτε που διανοήθηκα τις
παραινέσεις φίλων
δεν τις χρειαζόμουν
κρυμμένη εκδίκηση ζήτω
τα φώτα συχνά με τύφλωναν
κ οι λέξεις με χτυπούσαν κατάσαρκα
θυσία ζητούσαν
άφησα τα ίχνη μου παντού ,ακούραστος κ στιβαρός
δεν δείλιασα ποτέ ,σωστός
επαγγελματίας διαχείρισης
οψιμων ονείρων
μετά έπεσε άπνους ,το βλέμμα
μου στέγνωσε στύβοντας τους μαύρους
κύκλους των ματιών μου
ήμουν μάλλον μοναχός επιζών
κ χανότανε η μέρα
σήμερα το χάραμα ,
πλήρωσα μισοτιμής
λίγα όνειρα κ δανεικές ελπίδες
έδωσα λύτρα κ πήρα προσμονή
κ λίγα λόγια νοσταλγίας σε καλή τιμή
τα εξόφλησα
μα ποτέ δεν με αγάπησαν
δεν μπόρεσαν ,βλέπεις ήταν σε τιμή
ευκαιρίας κ όχι με συμβόλαιο τιμής
έτσι περίσσεψε η σημερινή ημέρα
απρόσκλητος χωρίς καλεσμένους,
τόσο που καθυστέρησα μες στην άστατη
αναμονή του βλέμματος μου
Πέρασαν αιώνες και εραστές τις ιστορίας ήταν οι εποχές.
θεατές τα σύννεφα
βραδυκίνητα γέμιζαν το σκηνικό,
σωστοί βράχοι που ξόρκιζαν το φως
με τα θανατηφόρα σαρκοφάγα ξίφη
Και εγώ ακόμα πασχίζω να σώσω ένα
ξεχασμένο ναυάγιο ,
να κάνω ελιγμούς ώστε την μοίρα μου να αλλάξω
