Η ΕΛΠΙΔΑ

          

εχθές στάθηκε να με φιλήσει αιφνίδια

μια ύποπτη απεικόνιση ελπίδας
ραντεβού κατόπιν συνεννόησης είπα

να με στολίσει ήθελε το πρωινό αυτό.
να με κοιτούν κ πάντα να με ζηλεύουν

να γέρνει η μέρα άσκοπα στις άθλιες συνευρέσεις μας
να σημαδεύω τις ωριμες προσδοκίες εντός μου

 κ να τις υπομένω

η ύπουλος αγγελιοφόρος ελπίδα είπα

θα μου χαρίσει προσμονή
κ λαχτάρισε η καρδιά μου

φωνή δεν είχε
κατέβαινε αργά αταλάντευτη
κ ωραία

πλησίαζε με το βλέμμα βυθισμένο
σε μια φθίνουσα πορεία
κρατώντας κόκκινα φανταχτερά
 πανιά κ χρυσαφένια φύλλα.

άπλωσε εκείνα τα χρυσοκίτρινα όνειρα
πού αγόρασε σε βιτρίνες
έντονου νεανικού πάθους
και με καλούσε

σιωπηλά βλέμματα ζητούσε το πρωί.
κερνάει όνειρα σε ψεύτικα ποτήρια κ τάχα
αναπαύεται

σήμερα δεν θα την δω εκεί θα σταματήσω είπα
θα αναθέσω στο όνειρο έναν μικρό δικό μου ήλιο

νόμιμο εγκόσμιο κ απολύτως παραδεκτό
ποτέ δεν θα ξεχνιέμαι.

αθέατος θα γίνω κ γενναίος
θα βλέπω ωραία όνειρα θα εντείνομαι κ θα
ξεχνιέμαι
ζέστη λοιπόν κ διάθεση για δροσερό αέρα.
και δεν θα διαψεύδομαι ποτέ

χωρίς ελπίδα διαφυγής κ ηχηρές δημόσιες
δηλώσεις

μα ο κόσμος λυγίζει ορφανός
κ αντικρίζει τα μαύρα υπόλοιπα του στο βωμό
του μέλλοντος του
δείγμα σιωπηλής υποταγής χωρίς
ελπίδα

 όλα μυρίζουν πένθος
και  υγρασία κρύας νύχτας
και  κίτρινη βροχή

πέρασαν οι καινούργιες ημέρες ,άλλαξαν τα χρόνια
το τοπίο μεγάλωσε
και ακόμα διαστέλλεται κ ψάχνει
και εκείνη πλησιάζει όλο κ πιο αργά και πιο κοντά
μα δεν ανταμώσαμε ποτέ

θυμάμαι ,σφοδρή επιθυμία ,εφηβικούς έρωτες

κ σβησμένη φλόγα

ακριβή μου ελπίδα