Ένας πεντακάθαρος πλυμένος
από δυνατές ψιχάλες ουρανός
ένα κρύσταλλο διάφανο τα μάτια σου
γυαλισμένο απ τη πρωινή βροχή
γύρω σου χρώματα πράσινα
κ κόκκινα πορφυρά αναδιπλώνονται βιαστικά
μεριές μεριές απλώνονται σκούρα λαδιά ζαφείρια
γυαλισμένα με πρωινά χαμόγελα
ζωγραφισμένα σε λευκούς καθρέφτες
και εγώ ο τυχερός πού τα κοιτούσα
θα θελα να ήμουν ωραίος μέσα και έξω
για ν αξίζω την αγάπη σου λέω και ξαναλέω
όλη τη νύχτα κλαίει η νύχτα μου και ξανακλαίει
μες στην ευτυχία της να υπάρχει
μέσα σε τούτες τις ήσυχες στιγμές
πού αναδύουν τόσο λυρισμό
έτσι ξημέρωσε ο θεός τη νύχτα
και εγώ έτσι απόκαμα πάνω σε ένα σεντόνι μοβ
με ένα μάτσο λευκά χαρτιά στα χέρια διπλωμένα
