ΣΚΕΨΕΙΣ (2)

ΣΚΕΨΕΙΣ (2) 1/2008



είναι τώρα που ο πόνος τις κρυμμένες μου φοβίες αναδύει
αυτό το βράδυ θα είναι μακρύ για μένα

άδεια η πόλη
και εγώ χωρίς σώμα
στους δρόμους τριγυρνώ

το μόνο που μπορώ να προσφέρω
είναι ένα χαμένο σώμα κ δάκρυα

ποιος θα με προσέχει τώρα
που θα ακουμπώ τα χέρια μου για να σηκώνομαι ψηλά
που θα ακουμπώ την ψυχή μου
πως θα παρηγορώ τον εαυτό μου
όταν οι σκέψεις με αποπαίρνουν σαν σκουριασμένο ρούχο