Η ΖΩΗ ΜΟΥ( Β ΜΕΡΟΣ)

κ να η ζωή μου μπροστά να ξεχύνεται
σε κίτρινους στενόμακρους δρόμους
το πρωί να μετρώ τις καμπύλες των βουνών
το βράδυ το φως του φεγγαριού να σπάει
μέσα στις ακίνητες λίμνες του νερού και στα χώματα
και να αναδύεται

μετά υπάρχει ένα κενό
σε ταράτσες κ στέγες χαρακώνω τα σύννεφα
ανάσες γρήγορες κ σκάλες γιορτινές
κ μια φωτιά στα σωθικά μου να θεριεύει

και τότε ένας μικρός θεός μέσα μου ξεπροβάλει
,διαστέλλεται κ χάνεται
αφήνει πίσω ,σκέψεις κ έγνοιες κ σώματα βαριά
ματιές να κοιτάζουν το σούρουπο
τα χρώματα να χάνονται
καπνούς κ εικόνες να βουλιάζουν
και εγώ να μετρώ στη μνήμη
χαμένες ζωές και χρόνια παιδικά
και κουρασμένες σάρκες
σκιές να ξεμακραίνουν σε μέρη όπου ο χρόνος κυβερνά
τα αγάλματα πενθούν ,
και οι σκιές από τις προσδοκίες ταράζονται

τώρα σε ολοένα μεγαλύτερους χώρους ορθώνομαι
διψασμένος για δροσερά πρωινά καμώνομαι,
πολεμώ την σκουριά
και ανοίγομαι στο πρωινό φως
κ στην γαληνεμένη θάλασσα.

προχθές που έβρεχε γλεντούσα την δροσιά
κ ανάσαινα τα κύματα.
απόστασα και αφέθηκα ,μεγάλωσα