ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Χριστιανόπουλος 1/2008


από τον ¨μπουφέ¨
τον ¨ανυπεράσπιστο καημό¨
και από τον¨ αλλήθωρο¨ γνώρισα τον Χριστιανόπουλο

θεέ μου τι ξεγύμνωμα ψυχής
και εκείνη η σχεδόν παιδική και λεπτή εύθραυστη φωνή
πού κάνει τις λέξεις να τρικλίζουν

τι δύναμη καρδιάς-πόσος πόνος κ λύτρωση μαζί
πόσο διάφανος κ ωραίος
κ εκείνο το ..έρωτας είναι η επαλήθευση της μοναξιάς μας όταν κουρνιάζει σε δυσκολοκατάκτητο κορμί...