Η ΖΩΗ ΜΟΥ

Η ΖΩΗ ΜΟΥ /1/2008

έτσι άρχισε η ζωή μου
με θροΐσματα δένδρων και πρωινούς αέρηδες
όταν ξαφνικά ξυπνούν μέσα στο καταχείμωνο
φυσούν ένα μικρό αέρινο δωμάτιο
κ γρήγορα χάνονται μέσα στον έξω κόσμο

φωνές χαρές και κλάματα
να κόβουν το σκοτάδι σα μαχαιριές
σκιές κ χρώματα και κάτασπρα σεντόνια
κ μια μυρωδιά από αστέρια και στολίσματα

θολό κίτρινο φως
σαν από λάμπες πετρελαίου να ξεπροβάλλουν
ευχές να εξαγοράζουν το τώρα
να ξορκίζουν το κακό
υγρά μάτια κ τραγούδια ασπρόμαυρα
παλιά του Τσιτσάνη
παιχνίδια κ χρώματα πρωτόγνωρα
μέσα σε αγκαλιές κ βραδινές προσευχές

κ να η ζωή μου μπροστά να ξεχύνεται
σε κίτρινους στενόμακρους δρόμους
το πρωί να μετρώ τις καμπύλες των βουνών
το βράδυ το φως του φεγγαριού να σπάει
μέσα στις ακίνητες λίμνες του νερού και στα χώματα
και να αναδύεται

μετά υπάρχει ένα κενό
σε ταράτσες κ στέγες χαρακώνω τα σύννεφα
ανάσες γρήγορες κ σκάλες γιορτινές
κ μια φωτιά στα σωθικά μου να θεριεύει

και τότε ένας μικρός θεός μέσα μου ξεπροβάλει
,διαστέλλεται κ χάνεται
αφήνει πίσω ,σκέψεις κ έγνοιες κ σώματα βαριά
ματιές να κοιτάζουν το σούρουπο
τα χρώματα να χάνονται
καπνούς κ εικόνες να βουλιάζουν
και εγώ να μετρώ στη μνήμη
χαμένες ζωές και χρόνια παιδικά
και κουρασμένες σάρκες
σκιές να ξεμακραίνουν σε μέρη όπου ο χρόνος κυβερνά
τα αγάλματα πενθούν ,
και οι σκιές από τις προσδοκίες ταράζονται

τώρα σε ολοένα μεγαλύτερους χώρους ορθώνομαι
διψασμένος για δροσερά πρωινά καμώνομαι,
πολεμώ την σκουριά
και ανοίγομαι στο πρωινό φως
κ στην γαληνεμένη θάλασσα.

προχθές που έβρεχε γλεντούσα την δροσιά
κ ανάσαινα τα κύματα.
απόστασα και αφέθηκα ,μεγάλωσα