ΟΔΗΓΗΣΗ 2/2008
τα νεύρα ατσάλινα με το σώμα αγκαλιά να λυγίζεται
το στήθος βαρύ
η καρδιά ασφυκτιά κ απλώνεται στις βραδινές στάλες της βροχής
και να πού βρέθηκα πάλι βράδυ με το αμάξι να οδηγώ
σε δρόμους ανηφορικούς κ δύσκολους
πληγωμένους από δάκρυα ανθρώπους βλέπω
ζωγραφισμένα πρόσωπα σε άσπρες βιτρίνες κ πεσμένα θολά κρύσταλλα
κ είμαι τόσο μόνος μες το πλήθος
τα νεύρα ατσάλινα με το σώμα αγκαλιά να λυγίζεται
το στήθος βαρύ
η καρδιά ασφυκτιά κ απλώνεται στις βραδινές στάλες της βροχής
και να πού βρέθηκα πάλι βράδυ με το αμάξι να οδηγώ
σε δρόμους ανηφορικούς κ δύσκολους
πληγωμένους από δάκρυα ανθρώπους βλέπω
ζωγραφισμένα πρόσωπα σε άσπρες βιτρίνες κ πεσμένα θολά κρύσταλλα
κ είμαι τόσο μόνος μες το πλήθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου